Het weekend van 18 december 2009 - toen de Eurostar niet langer reed...

Wie wil voor Kerstmis niet eens heerlijk gaan shoppen? Laat nu een bijzondere vrouw uit Stokrooie een goed idee hebben en haar man verrassen met een lang weekend Londen. Lekker ontspannend vertrekken ze richting Engeland. De Eurostar brengt je in een stevige vaart naar hartje Londen. Als echte levensgenieters worden de culturele plekjes van Londen bezocht tot in de late uurtjes.

Na drie dagen gaat het koppel uitchecken en is verbaast als de receptioniste vraagt op welke manier ze naar huis gaan. Wij dachten dat het een soort grap was, maar ze bleef aandringen en stelde zelf voor dat we voor een aardig prijsje enkele dagen langer konden blijven……omdat de Eurostar niet reed!!!
Een groepje omstaander bevestigde dit verhaal en zo maakte we kennis met onze eerste lotgenoten. Men vertelde dat de eerste dagen geen vliegtuigtickets beschikbaar waren en kregen we de raad om met de trein en de boot naar België terug te keren.

Zo vertrokken we om 11.00 uur (UK-tijd, een uur eerder dan bij ons) met de metro naar het treinstation om de trip te starten naar Stokrooie. De lange treinreis naar Dover om de ferry te nemen maakten wij blijkbaar niet alleen. Veel mensen moesten urenlang rechtstaan in de trein om toch maar in Dover te geraken. Om 16.15 uur kwamen we aan. Langs bevroren paden moesten we van de trein naar het station Calais stappen - verschillende kilometers verder - men was zenuwachtig en een chaotische bedoening. Eens wij in de vertrekhal binnenkwamen was het niet veel beter. Een mensenzee stond te dringen om een kaartje te kunnen bemachtigen. Ook wij hebben enkele uren moeten aanschuiven om dan met een pendelbus naar de P&O ferry te vertrekken. Een vlotte overtocht over de Noordzee stemde ons hoopvol en vol goede moed stapten we in Calais aan wal.

Maar het beloofde vervoer in Calais was er niet… we werden aan een gesloten station gedropt, sneeuw en koude maakte dat we de politie om raad moesten vragen. Resultaat: we mochten in een stilstaande trein overnachten, goed dicht tegen elkaar probeerden we een oogje dicht te doen. De eerste reizigers naar Lille waren niet weinig verrast toen ze onze slapende bende ontdekten. Het spoorwegpersoneel heeft ons gelukkig niet lastig gevallen voor controle van treinrickets zodat we zonder problemen meespoorden naar Lille. Van Lille naar Luik was nog eens 4 uur treinreis en vandaar naar onze hoofdstad Hasselt nog een uur waar onze zoon ons hartelijk ontving.
We waren pas echt thuis toen we de inrit van ons huis zagen. het was toen 13.45 uur. Zesentwintig uur onderweg is lang... héééél lang... !
Oost-West in Stokrooie is ’t best thuis te wonen.

Verslag en foto's: Theo Vallons
Foto Eurostar: Belinda Lee